Zo kreeg ik een paar dagen geleden drie kisten met witte en gele perziken. Een taart met perzik en daarbovenop een laag merengue en eentje als de in de Langhe veelvuldig gemaakte en gegeten crostata (voor recept, zie mijn boek 'Genieten in Piemonte') voor de diverse etentjes vonden we wel genoeg taart.Samen eten nu iedereen eind augustus vakantie heeft, is een bijna dagelijkse bezigheid in de Langhe. Ook wij schuiven aan bij de diverse Italiaanse familiebijeenkomsten; een gezellig en warm samenzijn, elk jaar weer. Maar na die twee taarten en nog veel meer ontbijten bleven heel veel perziken smachten naar een andere functie dan langzaam wegrotten in de kist.
De harde soort perzik gebruik ik om in te maken: schijfjes geschilde perzik in een glazen pot, tot 1 cm onder de rand overgoten met siroop (suikerwater), deksel erop en vervolgens met pot en al in een pan met water --> het water langzaam verwarmen en 10 minuten laten koken.
Van de zachte soorten perzik maak ik jam: dit jaar puur perziken marmelade, met zwarte bessen of bramen of met wat rozemarijn. Niet teveel geleisuiker en een klein beetje gewone suiker erbij, anders wordt het veel te zoet.
Voor een hele winter perzik: bij ijs en panna cotta en in een crostata en bij voorbeeld muffins!
